به زمستان که رسیدیم درختان مردند

شاخه ها در غم بیداد خزان پژمردند

برف بارید ز بالا و هوا سردش شد

مخمل سبز چمن را به اسارت بردند

آسمان مثل نگاه من و تو ابری شد

بلبلان با همه ی خاطره هاشان مردند

نفس صبح دگر تازه نشد وقتی که

روی دستان زمان سرو جوان را بردند

صادق خدابنده لو