درنگ ثانیه را انتظار می فهمد

و مرگ حوصله را بی قرار می فهمد

سکوت چلچله ها را خزان اگر نشنید

سرود چلچله ها را بهار می فهمد

در امتداد سیاهی هراس رفتن را

فقط ستاره ی دنباله دار می فهمد

صدای قهقه ی اره های برقی را

درخت تشنه ی بی برگ و بار می فهمد

اگر دو خط موازی نمی رسند به هم

حساب و فلسفه اش را قطار می فهمد

به صخره خوردن سر را به شوق اقیانوس

همیشه رود پس از آبشار می فهمد

بهای کشتی طوفان شکسته را تنها

غریق تخته ی چوبی سوار می فهمد

سکوت یخزده ی کلبه ای قدیمی را

نگاه پنجره ای پر غبار می فهمد

دلیل آه مرا بعد رفتنت هر روز

کسی که باخته در هر قمار می فهمد

مرتضا خدمتی