و چون من نیستم دیگر

تو شاید اشک می ریزی

غزل رندانه می ماند ، 

     هوا در سایه می گیرد 

            و از یاد تو خواهم رفت . 

تو می مانی و آن پرچین پشمالو

        تو و انگور یاقوتی 

             تو و زنبیل زردآلو ...

و من دیگر نمی گریم ، 

       ولی باغ و درخت و آرزو را آب خواهد برد. 

مجتبی بهروزی